skakiwest@hotmail.com : Στείλτε οτι νομίζετε. Εδώ δεν χωράει λογοκρισία. Πείτε ελεύθερα τη γνώμη σας για το χώρο του αθλήματος. Τα πάντα, εάν το θέλετε εσείς, θα δημοσιεύονται ανώνυμα ή επώνυμα. Eπίσης, οτιδήποτε δημοσιεύεται εδώ, είναι ελεύθερο για αντιγραφή και αναδημοσίευση οπουδήποτε χωρίς την έγκριση κανενός.

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Πανελλήνια Νεανικά 2012

36 ΣΧΟΛΙΑ - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΑ
Αυτή τη στιγμή, που ανεβαίνει η συγκεκριμένη ανάρτηση, οι 354 αθλητές ξεκινούν τους αγώνες του τέταρτου γύρου των Πανελλήνιων Νεανικών Πρωταθλημάτων στο ξενοδοχείο Πόρτο Ρίο στη Πάτρα. Να θυμίσουμε ότι πέρυσι οι συμμετοχές ήταν 340 αθλητές, αλλά στη φετινή διοργάνωση είχαμε μεγάλο αριθμό αθλητών από την Πάτρα και τις γύρω περιοχές που βρήκαν ευκαιρία να παίξουν χωρίς κόστος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα.

Η κατάσταση που επικρατεί ακόμη και σήμερα στο ξενοδοχείο είναι από τραγική, την πρώτη μέρα, μέχρι απαράδεκτη, μέχρι αυτή τη στιγμή.

Το ξενοδοχείο φάνηκε όχι απλά ανέτοιμο να δεχτεί μία τέτοια διοργάνωση αλλά ήταν εντελώς απών στην όλη διαδικασία. Την πρώτη ημέρα άφιξης, αθλητών και συνοδών, στο ξενοδοχείο επικράτησε το απόλυτο χάος. Όχι μόνο δεν μπορούσε το ξενοδοχείο να διαθέσει τα δωμάτια που είχε δεσμευτεί να έχει για τη διοργάνωση, αλλά μόλις στις 12:00 το μεσημέρι, ώρα που θεωρητικά αναχωρούσαν οι προηγούμενοι ένοικοι των δωματίων, ξεκίνησαν να καθαρίζουν τα δωμάτια για να παραδώσουν στους σκακιστές. Το αποτέλεσμα της αδιαφορίας το αισθάνθηκαν για τα καλά όλοι οι παρευρισκόμενοι που πήραν δωμάτια στις 6 και 7 η ώρα το απόγευμα. Με παιδιά να μην μπορούν αν ξεκουραστούν πουθενά, με τους Κρητικούς να βρίσκονται 24 ώρες στους δρόμους (και τις θάλασσες) ταξιδεύοντας, όπως και οι υπόλοιποι νησιώτες, με συνοδούς να είναι εκτός εαυτού, δικαιολογημένα, και με προσωπικό του ξενοδοχείου να μην ξέρει τι να κάνει.

Αλλά το πρόβλημα δεν σταματάει εδώ. Μόλις κάποιοι έπαιρναν μετά από κόπους ένα κλειδί δωματίου, ανακάλυπταν ότι δεν ήταν το δωμάτιο που είχαν κλείσει και γυρνούσαν πίσω για παράπονα και προσπάθεια αλλαγής δωματίου. Πολλοί ήταν αυτοί που έκλεισαν πρώτοι δωμάτιο για να εξασφαλίσουν ότι θα μείνουν στο Πόρτο Ρίο στο κεντρικό ξενοδοχείο αλλά τους πήγαιναν στα χωράφια σε απαράδεκτα δωμάτια. Χαρακτηριστικό είναι αυτό που ακούστηκε ότι δεν υπάρχουν στο ξενοδοχείο πάνω από 5 δωμάτια τρίκλινα και τα τρίκλινα, τα οποία η ζήτηση ήταν γύρω στα 70, ήταν όλα με ράντζα. Μάλιστα κάποια δωμάτια δίκλινα που χρειάστηκε να γίνουν τρίκλινα, έπρεπε να βγούνε εκτός δωματίου τραπεζάκι και καρέκλες για να χωρέσει το ράντζο. Φανταστείτε τώρα δωμάτιο σκακιστή χωρίς ένα τραπεζάκι και δύο καρέκλες. Φυσικά είναι εντελώς περιττό να αναφερθεί ότι ο όρος "τετράκλινο" είναι απαγορευμένη λέξη και έννοια.

Αλλά ακόμα και όταν τελείωσε η περιπέτεια με την εξεύρεση δωματίων άρχισαν οι βλάβες. Κλιματιστικά εκτός λειτουργίας, τηλέφωνα που δεν λειτουργούσαν, βρώμικα δωμάτια και τουαλέτες, και ασύρματο διαδίκτυο ανύπαρκτο παρά τα λεγόμενα της προκήρυξης για τη διαφήμιση του ξενοδοχείου. Άραγε η προκήρυξη των αγώνων ισχύει μόνο ως προς τις υποχρεώσεις των αθλητών και των συνοδών; Οι υποχρεώσεις της ΕΣΟ και του ξενοδοχείου είναι προαιρετικές;

Και μέσα σε όλο αυτό το χάος, και με τις απειλές των συνοδών ότι δεν πρόκειται να πληρώσουν γι αυτές τις παροχές, οι υπεύθυνοι της διοργάνωσης κοίταγαν αποσβολωμένοι χωρίς πραγματικά να μπορούν να κάνουν τίποτα. Το μόνο που έγινε με συμφωνία επικεφαλής διαιτητή και διευθυντή αγώνων ήταν να αρχίσει ο πρώτος γύρος στις 6 το απόγευμα. Κατά τα άλλα η ομοσπονδία έδειξε το πραγματικό της ενδιαφέρον για το άθλημα, τους αθλητές και τους συνοδούς. Έδειξε το πόσο μακρυά είναι από την λογική "πληρώνουν τα κορόιδα, ας τους σεβαστούμε και λίγο". Το σκεπτικό της ΕΣΟ έχει σταματήσει στο πρώτο σκέλος "πληρώνουν τα κορόιδα".

Δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε και στο εστιατόριο του ξενοδοχείου που είναι μετριότατο. Φαγητό όχι πολύ καλό χωρίς ποσότητες και ποικιλία και με τραπεζομάντιλα που αλλάζονται μία φορά τη μέρα και σε αναγκάζουν να τρως πάνω στα λάδια και τα ψίχουλα των προηγουμένων.

Το μόνο, πρέπει να πούμε, που έσωσε την κατάσταση από το να παρεκτραπεί ήταν η ψυχραιμία του διευθυντή και των ανθρώπων την υποδοχής του ξενοδοχείου που δεν έδωσαν αφορμή με κάποιο σχόλιο ή απάντηση στην ένταση και κράτησαν χαμηλούς τόνους αφήνοντας το κόσμο να ξεσπάσει.

Ο αγωνιστικός χώρος είναι μικρός και αυτό θα φανεί στην Α' Εθνική, εκτός και εάν απαγορευτεί η είσοδος σε θεατές. Τα παιδιά παίζουν με μία μόνιμη μουσική από την πισίνα που βρίσκεται ακριβώς απ' έξω από το χώρο, χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται να κάνει κάποια παρατήρηση, με ελλιπές κλιματισμό και, εάν είναι δυνατόν, με μεγάλες οθόνες (προτζέκτορες) γύρω-γύρω στους τοίχους με σλάιτς από τους χορηγούς (λογότυπα και φωτογραφίες) που εναλλάσσονται όλη την διάρκεια του αγώνα με αποτέλεσμα τα πιο μικρά αλλά αλλά και τα μεγαλύτερα να παραπονιούνται για έλλειψη προσοχής στην παρτίδα τους. Κάποιοι γονείς που πήγαν να διαμαρτυρηθούν απλά τους αγνόησαν.




Για τη διαιτησία, η οποία έχει προβλήματα, θα ασχοληθούμε στο τέλος των διοργανώσεων. Να δούμε το πανηγύρι που θα γίνει στην Α' Εθνική που το επίπεδο και οι απαιτήσεις είναι πολύ υψηλές και συνολικά θα κρίνουμε. Όπως θα ασχοληθούμε και με το γεγονός ότι πολλοί, από τους συνοδούς και μέλη-παράγοντες αποστολών,, βρίσκονται μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες στο ναό της τύχης. Είχαμε άλλωστε επισημάνει από την αρχή την εντελώς λάθος επιλογή του χώρου για τέτοια διοργάνωση με εκατοντάδες μικρά παιδιά.

Εδώ και πηγαίνοντας κόντρα στις μουσικές μου αναζητήσεις, ενάντια σε κάθε προσωπική αισθητική περί μουσικής θα ήθελα να βάλω ένα τραγούδι το οποίο ο καθένας μπορεί να το προσανατολίσει όπου θέλει. Στην πολιτική, στην κοινωνία, στις προσωπικές σχέσεις ή σε αυτό που περνάει στα διάφορα τουρνουά. Απολαύστε το, όσοι τουλάχιστον απολαμβάνετε τέτοιου είδους ακούσματα. Στίχοι-Μουσική Σόφη Παππά, Τραγούδι Νότης Σφακιανάκης.


Διαβάστε Περισσότερα "Πανελλήνια Νεανικά 2012"

Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

Λιλιπούπολη

0 ΣΧΟΛΙΑ - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΑ
Εκλογές σήμερα σε όλη τη χώρα, και με καμία σοβαρή ανάλυση δεν αλλάζει εύκολα η γνώμη του Έλληνα, ο οποίος θεωρεί, ακόμη, τον εκλεκτό της ψήφου του σωτήρα της χώρας, παραγκωνίζοντας το δικό του ενεργό ρόλο σαν πολίτης στην ανατροπή του συστήματος, και όχι των προσώπων, που τον έχουν φέρει σε αυτήν την κατάσταση. Με αφορμή λοιπόν την επέτειο του θανάτου ενός ιδιαίτερα αγαπημένου προσώπου σε αυτό το ιστολόγιο, του Μάνου Χατζιδάκι στις 15 Ιουνίου 1994, θα περιγράψουμε την όμορφη Λιλιπούπολη.

Η Λιλιπούπολη ήταν, και θα είναι για πάντα, η πόλη της ψυχής μας. Η πόλη των παιδικών χρόνων πολλών γενεών. Το 1975, όταν ο Μάνος Χατζιδάκις ανέλαβε να διευθύνει το τρίτο πρόγραμμα της Ελληνικής ραδιοφωνίας μεταξύ των πολλών που ήθελε να κάνει επιθυμούσε να δημιουργήσει και μία παιδική εκπομπή και ανέθεσε στη Ρεγγίνα Καπετανάκη να την οργανώσει. Αυτή, μαζί με την Ελένη Βλάχου που ήταν παιδοψυχολόγος (αλήθεια πόσοι παιδοψυχολόγοι συμμετέχουν σήμερα σε παιδικές εκπομπές-σκουπίδια που μας παρουσιάζουν;), έφτιαξαν ένα "πρωτότυπο" της Λιλιπούπολης, ο Χατζιδάκις ενθουσιάστηκε και η εκπομπή άρχισε να εκπέμπει καθημερινά το 1976 μέχρι το 1980.

Συντελεστές της εκπομπής ήταν η στιχουργός Μαριανίνα Κριεζή, οι συνθέτες Δημήτρης Μαραγκόπουλος, Λένα Πλάτωνος, Νίκος Κυπουργός, Νίκος Χριστοδούλου, οι τραγουδιστές Σπύρος Σακκάς, Σαβίνα Γιαννάτου, Αντώνης Κοντογεωργίου, Νένα Βενετσάνου και οι ηθοποιοί Βασίλης Μπουγιουκλάκης, Άννα Παναγιωτοπούλου, Σταμάτης Φασουλής, Λευτέρης Βογιατζής, Σαπφώ Νοταρά, Λυδία Κονιόρδου, Αλέκα Παϊζη, Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Ράνια Οικονομίδου, Πέπεη Οικονομοπούλου, Μίνα Αδαμάκη, Θόδωρος Μπογιατζής, Νίκος Τσιλούνης, Σταύρος Μερμήγκης, Λάμπρος Τσάγκας και Μίμης Χρυσομάλλης.

Η Λιλιπούπολη, λοιπόν, είναι μία πόλη πραγματική, εάν έτσι θέλετε, κάπου πάνω στη γη. Και όπως κάθε πόλη που σέβεται τον εαυτό της, έχει και το δικό της τραγούδι. Κάτι σαν ύμνος.



Οι κάτοικοι αυτής της πόλης είναι κάτοικοι όπως σε όλες τις πόλεις του κόσμου. Είχαν και έναν ραδιοφωνικό σταθμό αλλά και έναν παπαγάλο που έβλεπε κάπως διαφορετικά τα πράγματα όταν έβρεχε.


Έναν παπαγάλο που έπρεπε να μάθει καλούς τρόπους για να κυκλοφορεί στην κοινωνία. Σε αντίθεση με το Δυστροπόμπιγγα που ήταν ... ότι και το όνομά του.



Η Λιλιπούπολη είχε και τον δήμαρχό της. Πως μπορούσε να γίνει διαφορετικά άλλωστε. Είχε και την αντιπολίτευση που πάλευε να πάρει την εξουσία.


Λαέ της Λιλιπούπολης σήκωσε πια παντιέρα. Ο λαός της Λιλιπούπολης όμως έκανε πάρτυ στο οποίο συμμετείχαν όλοι.


Κάθε πολιτισμένη πόλη όπως η Λιλιπούπολη έχει βέβαια και το μουσείο της. Είναι μαγικό να μπαίνεις σε ένα μουσείο και να θαυμάζεις όλα τα εκθέματα. Δεν θέλεις να βγεις.


Η πιο ρομαντική φιγούρα όμως στη Λιλιπούπολη ήταν η Ρόζα Ροζαλία. Σε όποια πόλη και εάν έχω πάει δεν έχω ακούσει ιστορία άλλη σαν της Ρόζας Ροζαλίας. Ταξιδέψτε μαζί της. Και εάν τη δείτε κάπου καλέστε τη στη συναυλία. Ίσως να την καταφέρετε να έρθει μαζί σας.


Και εάν έρθει, δώστε της το μοναδικό στο κόσμο, λουλούδι της Λιλιπούπολης. Σίγουρα θα της αρέσει. Εάν πάλι δεν έρθει, δεν πειράζει. Κράτησε το στη καρδιά σου. Κάποιος σε αγαπάει και δεν το ξέρει. Κάποιον αγαπάς και δεν το ξέρεις.



Θα μπορούσαμε να γράψουμε και να περιγράψουμε πολλά για αυτήν την πραγματική πόλη. Ας αφήσουμε όμως όλοι την παιδική φαντασία που κρύβουμε βαθιά μέσα μας και ας σκεφτούμε πως θα πραγματοποιήσουμε το χτίσιμο της δικής μας πόλης. Θα βρούμε πολλούς Χαρχούδες και Δυστροπόμπιγγες. Ποιόν θα αφήσουμε να μας πλανέψει; Κανέναν. Γιατί δεν είμαστε Ζουλού.


Αντίο Λιλιπούπολη. Αντίο. Νέα κυβέρνηση από αύριο; Καληνύχτα σε όλους.

Διαβάστε Περισσότερα "Λιλιπούπολη"